Bunu Ben de Yaparım
Murat Germen,
Aras Seddigh, Sevim Sancaktar,
Mehmet Ali Boran,
Fatih Tan ve Burcu Yağcıoğlu
küratör:
Emre Zeytinoğlu
12-30 Eylül 2013
basın bülteni
C.A.M. Galeri, Akaretler 12-30 Eylül tarihleri arasında
Murat Germen, Aras Seddigh, Sevim Sancaktar, Mehmet Ali Boran, Fatih Tan ve
Burcu Yağcıoğlu' nun katıldığı, küratörlüğünü Emre Zeytinoğlu'nun
üstlendiği “Bunu Ben de Yaparım” adlı
bir sergiyi izleyicilere sunuyor.
“Bunu ben de yaparım” tümcesi, elbette bir küçümsemeyi ya da
bir önemsizleştirmeyi işaret eden bir dil klişesidir. Bu tümceyi kullanan
kişinin bir “şey”e yönelik aşağılayıcı tavrı, ona bu dil klişesini kullanmak
adına bir olanak verir. O “şey” duygusal incelik, derin bilgi, yetenek ya da
deneyim vb. gerektiren bir nitelikten o kadar uzaktır ki kişi bunu söylemeden
duramaz. Bununla birlikte kişi, bu tümce sırasında şunu da vurgulamış olur:
Demek ki o “şey”, onun karşısına iddialı bir biçimde çıkmış (ya da çıkartılmış),
meşruluğunu çoktan, tartışılmaz olarak ilân etmiştir. Kişinin tümcesi, bir
karşı-iddiadır.
Bir “şey”i küçümsemek ya da önemsizleştirmek için, ayrıca
ona karşı bir iddia geliştirebilmek için, o “şey”in peşinen bu meşruluk
iddiasını üstlenmesi gerekir. Çünkü aksi halde, böyle bir iddia taşımayan bir
“şey” hakkında “bunu ben de yaparım” tümcesini kullanmanın bir anlamı yoktur.
Sanatın en ilginç değişim süreçleri “bunu ben de yaparım” tümcesinin ardından,
uygulamaya geçildiği anlarda gerçekleşmiştir; tasarım, mimari, felsefe ve hatta
siyaset de böyledir. Bu süreç madem ki meşruluklara karşı, alanın dışından ve
kişinin tüm yetersizlikleri çerçevesinde bir karşı-iddiadır, vahşi bir
saldırıdır; o halde devreye girecek olan, meşruluk taşımayan, ama tam anlamıyla
o “şey” ile ilgili bir yeniden-yapımdır: Artık o “şey” olmayan, ama tam da o
“şey” ile ilgili yeni bir “şey”: Sanat olmaksızın sanat, tasarım olmaksızın
tasarım, mimari olmaksızın mimari, felsefe olmaksızın felsefe, siyaset
olmaksızın siyaset…
Tarihte sanat, tasarım, mimari ve felsefe sayılmayan pek çok
şeyin, süreçler boyunca meşruluklardan kurtulma yönünde kat ettiği yolları,
metinler apaçık biçimde ortaya koyuyor. Siyaset örneği ise pratiğin en belirgin
haliyle bugün karşımızda durmakta: “Apolitik gençliğin-politiği”… Tüm bunların,
“bunu ben de yaparım” tümcesinden hemen sonra doğduğundan ve “eski”yi
(kanonları, azizleri ve onların taşlaşmış meşruluklarını) açmaza düşüren farklı
bir “kişisel dil” taşıdığından hiç kimse şüphe duymasın; ömürleri ise bir
başkasının “bunu ben de yaparım” tümcesini kullanıncaya kadar sürecek.
I can do this as well
Murat Germen,
Aras Seddigh, Sevim Sancaktar,
Mehmet Ali Boran,
Fatih Tan ve Burcu Yağcıoğlu
küratör:
Emre Zeytinoğlu
September 12th – 30th
2013
press release
C.A.M. Gallery will be hosting the exhibition called “I Can
Do This As Well” between September 12th-30th, curated by Emre Zeytinoğlu with
participating artists Murat Germen, Aras
Seddigh, Sevim Sancaktar, Mehmet Ali Boran, Fatih Tan and Burcu Yağcıoğlu.
Obviously, “I can do this as well” is a cliché that
signifies a certain underestimation or disdain. The derogatory attitude of the
user of this phrase towards a “thing”, bestows him/her the possibility to
employ this linguistic cliché. This “thing” is so far from a quality that
requires sentimental finesse, profound knowledge, talent or experience that the
individual cannot help but utter this phrase. Meanwhile, the individual also
underlines this: This “thing” has confronted the individual (or made to
confront him/her) boldly, proclaiming its legitimacy indisputably. The
individual’s phrase is a counter-proclamation.
In order to despise or devalue a “thing” and to develop a
counter-argument, that “thing” must first adopt a claim of legitimacy.
Otherwise, it is meaningless to employ the phrase “I can do this as well”
against a “thing” that does not carry such a claim. The most interesting
processes of change in arts occurred through moments of action in the wake of
the use of this phrase; it is as such in design, architecture, philosophy and
even politics. If this process is against legitimacies, outside of space,
within the frame of all the shortcomings of the individual, and if it is a
vicious assault; then what comes into play is a re-creation that is
non-legitimate but concerned fully with that “thing”: A new “thing” that is no
longer the same but completely related to it: Art without art, design without
design, architecture without architecture, philosophy without philosophy,
politics without politics…
Texts explicitly display the paths trodden by many things
that were not considered art, design, architecture and philosophy throughout
history, trying to shed legitimacies. An example in politics stands before us
with utmost clarity: “Politics of an apolitical youth”… Let us have no doubt
that all this happened right after the utterance of “I can do this as well” and
that it drove the “old” (canons, saints and their petrified legitimacies) into
a stalemate; its life will last until somebody else says “I can do this as
well”.
C.A.M. Galeri /
Akaretler
Şair Nedim Cad. No:25A, Akaretler, İst.
Tel: +90 212 245 79 75